Το Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες ξεκίνησε την πορεία του τον Σεπτέμβριο του 1999 (αρχικά ως διμηνιαίο, με την ονομασία Το Μονοπάτι του Πολεμιστή, και μετά ως μηνιαίο), και την ολοκλήρωσε τον Μάιο του 2011, μετά από 112 τακτικά τεύχη, και επιπλέον ενός επετειακού. Υπήρξε το πλέον σοβαρό και έγκυρο περιοδικό πολεμικών τεχνών στην Ελλάδα, με την κυκλοφορία του να είναι η μεγαλύτερη και η μακροβιότερη (σε έτη αλλά και τεύχη κυκλοφορίας) μεταξύ των ελληνικών περιοδικών της ίδιας θεματικής.

Σε όλους όσους παρακολούθησαν την πορεία του παραμένει φανερό ότι το Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες δεν ήταν ένα έντυπο το οποίο αναλώθηκε στο κραυγαλέο, το ψεύτικο και το επιφανειακό, ούτε συνέβαλλε στον εκχυδαϊσμό και ξεπεσμό των πολεμικών τεχνών σε απλές μεθόδους αλληλοεξόντωσης, προορισμένες για χρήση από θερμοκέφαλους και ανεγκέφαλους, όπως χρόνια το ωθούσαν να κάνει διάφοροι καλοθελητές, επειδή αυτό «πουλάει».

Βέβαια, ουδείς αλάνθαστος. Δεν ήταν λίγες οι φορές που, πάντα από άγνοια ή αφέλεια και όχι λόγω συμφερόντων, Το Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες λοξοδρόμησε. Ωστόσο, στο τέλος, πάντα έβρισκε την πυξίδα αλλά και τις δυνάμεις να επανέλθει στο «Μονοπάτι» του και να συνεχίσει με πείσμα την πορεία του. Επέστρεφε πάντα στη σκληρή προσπάθειά του, και ενάντια σχεδόν σε όλους, όχι μόνον να εμβαθύνει στα θέματα και να μελετάει την ιστορία, το πολιτιστικό υπόβαθρο και τη φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών αλλά και να είναι χρήσιμο στη σημερινή πραγματικότητα.

Γιατί για τους ανθρώπους του περιοδικού δεν είχε νόημα η αντιμετώπιση των πολεμικών τεχνών σαν μουσείο, η προσέγγισή τους με τη σχολαστικότητα ενός ιστορικού και η αποκλειστική ενασχόληση με τους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος, τις γνώσεις και τα κατορθώματά τους. Βαθιά πίστη όλων ήταν ότι οι πολεμικές τέχνες δεν είναι μόνον η ιστορία και η φιλοσοφία τους ή διάφοροι τρόποι αυτοάμυνας αλλά και η προσαρμογή και εφαρμογή όλων αυτών στο σήμερα. Η αξιοποίησή τους στην ψυχική και σωματική υγεία, στην καθημερινότητα, στις προσωπικές σχέσεις, στην εργασία, στη μόρφωση και σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Και, τελικά, το περιοδικό αντιμετώπισε και προσπάθησε να αναδείξει την πολεμική τέχνη ως την ανώτερη μορφή τέχνης, η οποία συνδέεται και με τον καθένα μας ως μονάδα αλλά και – μοιραία – με την εξέλιξη της κοινωνίας συνολικά.

Έτσι, το Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες φρόντισε να δώσει φιλόξενη στέγη σε όλους τους πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους του χώρου, που ήδη έγραφαν – και συνεχίζουν να γράφουν ακόμη-, ο καθένας πάνω στη θεματική του. Άνθρωποι που είναι όχι μόνον βαθείς γνώστες των αντικειμένων τους αλλά και υποδείγματα ήθους και ακεραιότητας.

Αποτέλεσμα του τρόπου αυτού, με τον οποίον εργάστηκε το περιοδικό, ήταν η άνευ προηγούμενου, σε ποσότητα και ποιότητα, δημοσίευση άρθρων φιλοσοφίας, ιστορίας, πολιτισμού και έρευνας, που πρόσφεραν βαθιά και ουσιαστική γνώση στο αναγνωστικό του κοινό.

Κάτι ακόμα που το έκανε αμέσως να διακριθεί από κάθε άλλο αντίστοιχό του, ήταν η προσπάθεια του περιοδικού να κινηθεί σε ένα νέο αισθητικό επίπεδο. Η συντακτική του ομάδα αντιπρότεινε, σε αυτό που θεωρούσε κακόγουστη και περιθωριακή αντίληψη του χώρου των πολεμικών τεχνών, μια αισθητική σύγχρονη και πρωτοποριακή, καταδεικνύοντας ότι οι τέχνες αυτές δεν είναι ακαλαισθησία, βία και αίμα αλλά δρόμος ζωής για την ολοκλήρωση και τελείωση του ατόμου.

Τέλος, το Μονοπάτι για τις Πολεμικές Τέχνες αποτέλεσε το έναυσμα για δυο ακόμα επιτεύγματα, για τα οποία η εκδοτική του ομάδα εξακολουθεί να αισθάνεται υπερήφανη. Το πρώτο από αυτά είναι η δημιουργία των εκδόσεων Αλκίμαχον, που αποτέλεσαν σώμα από το σώμα του περιοδικού, και άλλαξαν εκ θεμελίων τη – σχεδόν ανύπαρκτη μέχρι τότε – εκδοτική πραγματικότητα των πολεμικών τεχνών, ενώ ξεχώρισαν στον ευρύτερο χώρο των εκδόσεων, με την ποιότητα και την αισθητική τους.

Το Αλκίμαχον εξέδωσε, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, βιβλία κορυφαία στην παγκόσμια βιβλιογραφία, δημιουργώντας μια ζηλευτή, ακόμη και για τα παγκόσμια πρότυπα, βιβλιοθήκη για τις πολεμικές τέχνες – αλλά και τις εναλλακτικές θεραπείες -, στην ελληνική γλώσσα. Μια σπουδαία παρακαταθήκη για όλους εκείνους, που θέλουν να μελετήσουν σε βάθος τις πολεμικές τέχνες.

Το άλλο επίτευγμα του περιοδικού, το οποίο ωστόσο δεν βρήκε την ανταπόκριση που θα εξασφάλιζε την επιβίωσή του, ήταν η κυκλοφορία 12 τευχών του διεθνούς φήμης και μοναδικού στα χρονικά ακαδημαϊκού περιοδικού πολεμικών τεχνών, του θρυλικού Journal of Asian Martial Arts.

Με λίγα λόγια, το Μονοπάτι για τις Πολεμικές υπήρξε η έκφραση ενός συλλογικού ονείρου για μια άλλη ποιότητα και αναβάθμιση του χώρου των πολεμικών τεχνών στη χώρα μας. Μια προσπάθεια στην οποία συνέβαλλαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκατοντάδες άτομα – εκπαιδευτές, μαθητές και φίλοι, με βαθιά αγάπη και γνώση για τις πολεμικές τέχνες. Αρθρογράφοι, που προσέφεραν αφιλοκερδώς τα γραπτά τους στο περιοδικό, διαφημιζόμενοι, εκπαιδευτές και επαγγελματίες, που το  στήριξαν οικονομικά επί 13 ολόκληρα χρόνια και, κυρίως, όλοι οι ανώνυμοι αναγνώστες του, που πεισματικά ακολουθούσαν το Μονοπάτι στις περιπλανήσεις του, και κάθε μήνα ανελλιπώς το ζητούσαν στα περίπτερα (όπου συνήθως βρισκόταν κρυμμένο) – εκεί όπου δίνεται η τελική μάχη της κυκλοφορίας.

f
1942 Amsterdam Ave NY (212) 862-3680 chapterone@qodeinteractive.com

    Free shipping
    for orders over 50%